رابطه بی انسجامی گفتار اسکیزوفرنیک با نوع توهم و هذیان

مهم ترین اختلال گفتار بیماران اسکیزوفرنیک با نشانگان مثبت، بی انسجامی است که در گفتار این بیماران، طیفی گسترده دارد و به عواملی گوناگون، مانند توهم و هذیان بستگی دارد. در این پژوهش، برای یافتن ارتباط میان بی انسجامی گفتار با هذیان و توهم، گفتار آزاد هجده بیمار اسکیزوفرنیک دارای این نشانگان را بررسی کرده‏ایم؛ انواع توهم کلامی و هذیان را شناسایی کرده و رابطه متقابل دو نوع متمایز از توهم کلامی را با دو نوع متمایز از هذیان مطالعه کرده و ضریب توافقی آن‏ها را به‏دست آورده‏ایم؛ سپس رابطه بی انسجامی با این هذیان ها را بررسی و محاسبه کرده‏ایم. یافته های پژوهش نشان می دهند که بی انسجامی در گفتار برخی از این بیماران، پایاست؛ در حالیکه در گفتار برخی دیگر،به‏میزانی چشم‏گیر کاهش می یابد. وضعیت و میزان این بی انسجامی، با دو نوع هذیان ارتباط دارد که می توان آن ها را هذیان های ثابت و متغیر نامید. هر‏یک از این هذیان ها نیز با دو نوع توهم ارتباط دارند که بر‏حسب ویژگی هایشان، در‏زمان و هم‏زمان نامیده شده اند.